એક સંત પોતાના શિષ્યો સાથે ક્યાંક જઈ રહ્યા હતા. રસ્તામાં તેમણે જોયું કે, પતિ-પત્ની વાત કરતાં-કરતાં એકબીજા પર ગુસ્સે થઈ ગયાં અને જોર-જોરથી બૂમો પાડવા લાગ્યાં. આ જોઇને સંતે શિષ્યોને પૂછ્યું કે, ગુસ્સામાં લોકો એકબીજા પર ગુસ્સે કેમ થાય છે?
– બધા શિષ્યો થોડીવાર વિચારતા રહ્યા, ત્યારબાદ એકે જવાબ આપ્યો કે ગુસ્સામાં લોકો શાંતિ ખોઇ બેસે છે. આ કારણે તેઓ જોર-જોરથી બૂમો પાડે છે.
– ત્યારબાદ ગુરૂએ કહ્યું, પરંતુ સામેની વ્યક્તિ આપણી સામે જ ઊભી છે, તો પછી બૂમો પાડવાની શું જરૂર છે? જે કહેવું હોય એ ધીરેથી પણ કહી શકે છે.
– કેટલાક બીજા શિષ્યોએ પણ જવાબ આપવાનો પ્રયત્ન કર્યો, પરંતુ સંતને સંતોષ ન થયો.
– ત્યારબાદ સંતે શિષ્યોને સમજાવ્યું કે, જ્યારે બે લોકો એકબીજાથી નિરાશ થાય છે ત્યારે દિલ એકબીજાથી નિરાશ થઈ જાય છે. આ પરિસ્થિતિમાં તેઓ એકબીજાનો ધીમો અવાજ સાંભળી જ નથી શકતા.
– લોકો જેટલા વધારે ગુસ્સે થશે, તેમની વચ્ચે અંતર એટલું જ વધારે વધી જશે અને તેમને એટલું જ જોરથી બોલવું પડશે.
– સંતે આગળ કહ્યું કે, જ્યારે પતિ-પત્ની કે બે લોકો પ્રેમમાં હોય છે, ત્યારે બૂમો નથી પાડતાં અને ધીરે-ધીરે વાત કરે છે, કારણકે તેમનાં દિલ નજીક હોય છે. તેમની વચ્ચે અંતર નથી હોતું.
– સંતને તેમના શિષ્યોએ જણાવ્યું કે, જ્યારે પતિ-પત્ની એકબીજાને બહુ પ્રેમ કરતાં હોય, ત્યારે તેઓ બોલતાં પણ નથી, માત્ર એકબીજા તરફ જુએ છે અને સામેની વ્યક્તિ મનની વાત સમજી જાય છે.