જૂના જમાનામાં એક ગુરુકુળમાં એક છોકરો પોતાના મિત્રો સાથે રોજ ભોજન લેતો હતો. તેના બધા મિત્રો પોતાની થાળીમાં ખૂબ વધુ ભોજન લેતાં હતાં, પરંતુ તે છોકરો પોતાની જરૂરિયાત હોય એટલું જ ભોજન લેતો અને થાળી-વાટકીમાં એકપણ દાણો રહી ન જાય એ રીતે ભોજન કરતો હતો. આ જોઈને તેના મિત્રો તેની મજાક ઉડાવતાં હતાં. તેના એક મિત્રએ પૂછ્યું કે તું રોજ વાસણમાં ભોજન રહેવાં કેમ નથી દેતો?
છોકરાંએ પોતાના મિત્રોને જવાબ આપ્યો કે હું 3 કારણોથી એવું કરું છું. પહેલું કારણ એ છે કે હું મારાં પિતાનો આદર કરું છું. તેઓ આ ભોજન માટે દિવસ-રાત મહેનત કરે છે, જેથી મને ભોજન મળી શકે. તેમની મહેનતથી આવેલું ભોજન હું બગાડી ન શકું.
બીજું કારણ એ છે કે હું પોતાની માતાનો આદર કરું છું, રોજ સવારે વહેલાં ઊઠીને મારા માટે ભોજન બનાવે છે. ભોજન ફેંકવાથી મારી માતાની મહેનત બેકાર જઈ શકે છે.
ત્રીજું કારણ એ છે કે હું ખેડૂતોનું સન્માન કરું છું. ખેડૂતો ભૂખ્યાં રહીને, દિવસ-રાત મહેનત કરીને અનાજ ઉગાડે છે. ભોજન ફેંકી દેવાથી તેમનું પણ અપમાન થાય છે. આ વાત સાંભળીને બધા મિત્રો શરમાઈ ગયાં અને તેના વિચારોની પ્રશંસા કરવાં લાગ્યાં.
કથાની શીખ-
મોટાભાગના લોકો પોતાની જરૂરિયાત કરતાં વધુ ભોજન થાળીમાં લઈ લે છે, જો કે એવું ન કરવું જોઈએ. થાળીમાં વધુ ભોજન લેવાથી બચેલું ભોજન ફેંકી દેવું પડે છે. આ નાનકડાં પ્રસંગની શીખ એ છે કે આપણે થાળીમાં માત્ર એટલું જ ભોજન લેવું જોઈએ જેટલી આપણી જરૂરિયાત હોય. ભોજનનો એક કણ પણ વ્યર્થ ન જવો જોઈએ. જો શક્ય હોય તો બચેલું ભોજન જરૂરિયાતમંદ લોકોને આપી દેવું જોઈએ..
લેટેસ્ટ ન્યૂઝ તમારા ફોન પર સૌથી પહેલા મેળવવા માટે અમારા ફેસબુક પેજને લાઈક કરો
લેટેસ્ટ ન્યૂઝ અપડેટ્સ તમારા ફોન પર સૌથી પહેલા મેળવવા માટે આજે જ PNN- News Network ની એપ્લિકેશન ડાઉનલોડ કરો. જય હિન્દ.. જય ભારત..
તમે અમને Twitter અને Telegram પર લાઇક અને ફોલો કરી શકો છો.
If you like our post than don’t forget to share with your friends..